Дзень Сьвятога Ніколі, ці Як вар'яты сталі адмарозкамі
Posted: 29.03.2007 - 09:12
Дзень Сьвятога Ніколі, ці Як вар'яты сталі адмарозкамі
Справаздача 27-28.03.2007.25,26,27,Нармальна!
Пішу на гэтым форуме, бо прапаную перавесьці паседжаньні НРсМ у такі фармат. Тым больш, вандроўкі НРсМ на прыроду ўжо былі...
Дык вось, чамусьці мне торкнула, што 27ага - амаль вольны ў мяне дзень. Захацелася што-небудзь цікавае зрабіць. Зрабіў:) Стаў зьбіраць сяброў ехаць на Цнянскае вадасховішча (такая лужына на поўначы Менска) на ноч з намётамі й шашлыкамі...
Згадзілася шчэ 5 чалавек, у астатніх у гэты дзень была вучоба, пахмельле ці атрыманьне "ўзнагародаў" за 25ага. Ну добра. Плянавалі зьбірацца а 5ай гадзіне вечара. У 6:30 такі пад'ехалі дзьве апошнія дзяўчыны (і гэта для іх яшчэ ХУТКА:). Высьветлілася, што з 6-ці хаўчык узялі трое. Што ж, доўга душылі спазьніўшыхся дзяўчын, хаця яны й выжылі...
Пакуль ішлі да патрэбнага месца (а гэта месца было на выспе на тым вадасховішчы, а ісьці туды хвілін 30), вырашылі, чаму ж мы сабраліся. Высьветлілася, што сёньня Дзень Сьвятога Ніколі (бо ніхто ніколі б не згадзіўся на такое, каб ведаў, колькі трэба йсьці), Дзень растамана-пацыфіста (гэта ўжо я іх упэўніў, каб мяне не забілі:) ды дзень заснаваньня Рэспублікі НРМ. Апошней мы якраз тую выспу на Цняецы й абвесьцілі. Нават у будучай сталіцы Ёцавічы пабудавалі першы будынак (гл. мал. 2), толькі Дзяржаўнага Сьцяга НРМ не было, таму прыйшлося выкарыстаць сьцяг іншай краіны:) Дарэчы, так і не абралі гімн Рэспублікі. Варыянты былі Партызанская, Песьня Падземных Жыхароў, Нам Усім Гамон, Нацыя, Беларускі Шлях... Якія вашыя варыянты?!
Калі пачало цямнець, сталі-такі рабіць вогнішча. Высьветлілася, што сухіх галінак амаль няма. Затое знайшлі плантацыю нейкай траўкі, якая нажаль "не кУриццо" ды тым больш "не хАваеццо", але й добра гарыць. Забягаючы наперад, мы потым усю ноч "палявалі" на гэтую траўку:) А таксама для распальваньня вогнішча выкарысталі "Совецкую Белоруссію" (гл. мал. 4), што загадзя набылі (прадаўшчыца
ў кіёску прыфігела, але, калі патлумачылі навошта ЯНО нам, пасьмяялася). Сталі рабіць нешматлікі хаўчык. Сярод яго быў "Ралтон" на піве. Даўно ўжо пачуў пра гэты дэлікатэс, усё хацеў сам зрабіць. Смачна!
Таксама сярод хаўчыку была гарбата-кунілінгус. Не думайце нічога такога, назва ўзьнікла вельмі цікава. Справа ў тым, што шмат дзяўчын чамусьці ня ведаюць, що це таке - кунілінгус. Вось мы ім і сказалі, што тая расьліна, што стаіць у холе нашага Ліцэя (а стаіць там гібіскус aka суданская ружа aka каркадэ) гэта і ёсьць кунілінгус. Вось
яны й пілі гарбату з кунілінгусам, запіваючы яе півам. Дарэчы, адна дзяўчына такі даведалася, што ёй піва падабаецца:)
Потым я знайшоў у заплечніку плашч-намёт, які звычайна насілі савецкія памежнікі. Выглядае пагрозьліва. Вось да людзей і прыйшоў дух Курта Кабэйна (старая гісторыя, мяне так празвалі, калі я хацеў ісьці мачыць талкіеністак гітарай). Народ ужо нічому не зьдзіўляўся (гл. мал.6).
Хаця не. Зьдзіўляўся. Калі я пайшоў купацца. Тады было каля +5 ды моцны вецер. Заклікаў далучацца, адмовіліся. А што мне, вар'яту? Народ фотакўся са мной, як фоткаюцца з малпамі на курорце (гл. мал 7). [Прашу пана Хому не рэўнаваць - між намі з Марынай нічога такога, што ты падумаў, няма. Пакуль што. Не расслабляйся!]. Доўга прыйшлося людзям тлумачыць, што купацца было на халодна. На зьдзіўленыя твары глядзіце на мал. 8.
Чамусьці у 21:30 дзяўчыны такі вырашылі зьбегчы. Халодна ім стала. Прыйшлося адпусьціць. Даслаў зь імі двух хлопцаў (у краму за дагонкай), сам застаўся вартаваць вогнішча з трэцяй, якую, як я думаў, мы такі ўламалі застацца. Языкі стаміліся, таму 40 хвілін амаль моўчкі глядзелі на зоры. Дарэчы, сузор'е Вялікага МЕДВЕДа ўсю ноч як шалёнае насілася па небу й кожны раз мы яго знаходзілі ў новым месцы...
Калі хлопцы прыйшлі назад, яны зразумелі, што ня памятаюць, де мы:) Таму сталі араць пазыўныя "Дзяўчонка зь Беластока". Чуў бы гэта Хадановіч! Мы ім намагаліся як мага гучней адказаць чым-небудзь цэнзурным з матаў. Цэнзурных матаў не знайшлі (цікава, чаму?), таму сталі ім падпяваць. Праз кусты й уласныя маты яны ўсё ж дайшлі да нас. Хацелі пачаць тупа квасіць, але да іх дайшло, што набылі яны толькі трошкі піва:)
Прыкладна ў 23:30 апошняй дзяўчыне патэлефанавалі бацькі й сталі гнаць дадому. Прыйшлося адпусьціць. З падставы праводзіць яе ад нас змыўся шчэ адзін чалавек. Яго пісімістычны настрой можна заўважыць яшчэ на мал. 9. Хто здагадаецца, дзе ён, атрымае прыз:)
Вось і засталіся мы з Мікітам. Вырашылі ня спаць, бо надта халодна й няма аб каго грэцца. Ну не адно аб аднаго ж! Таму наламалі яшчэ "траўкі", ды, ня ведаю навошча, Мікіта зрубіў нейкае здохлае дрэўца, якое wszystko jedno было мокрае. Пачалі слухаць музыку з тэлефону. На маім было 400 метраў беларускай музыкі, але мала батарэі, таму кайф хутка абламаўся. Прыйшлося ўсю ноч абмяркоўваць палітычнае
жыцьцё краіны ды ўласнае жыцьцё пэўных асобаў:) Ды яшчэ назіраць за Вялікім МЕДВЕДам, які ўсё яшчэ насіўся па небу. Усю ноч дзесьці гаўкалі сабакі, хрукалі качкі ды мяўкалі крумкачы. Усе гэтыя гукі мы звалілі на шалёную птушку Одзірыдзідзіну.
Пад канец ночы ўсё (у тым ліку й пан Мікіта) зьмерзла. Калі я зьбіраў намёт і дастаў з яго штыры, празь якія ён павінен быў трымаць форму, ён так і застаўся СТАЯЦЬ. Доўга мацюгаліся на сабакаў ды на тых, хто скамунісьціў сонейка. Хоць і бяз сонца, але сабраліся й пайшлі. Людзі зьдзіўлена глядзелі на два брудныя неапахмялёныя целы, якія намагаліся страляць у іх цыгарэты. Самае крыўднае, што адзінае, што я выстрэліў, было "Мірскі Замак". Не, сам замак мне вельмі падабаецца, але цыгарэты жудасныя. Лепей ужо Беламор (канал, канает и будет канать!).
Ну, вось и фсё. Спадзяюся, ту би каньциньюд...
Справаздача 27-28.03.2007.25,26,27,Нармальна!
Пішу на гэтым форуме, бо прапаную перавесьці паседжаньні НРсМ у такі фармат. Тым больш, вандроўкі НРсМ на прыроду ўжо былі...
Дык вось, чамусьці мне торкнула, што 27ага - амаль вольны ў мяне дзень. Захацелася што-небудзь цікавае зрабіць. Зрабіў:) Стаў зьбіраць сяброў ехаць на Цнянскае вадасховішча (такая лужына на поўначы Менска) на ноч з намётамі й шашлыкамі...
Згадзілася шчэ 5 чалавек, у астатніх у гэты дзень была вучоба, пахмельле ці атрыманьне "ўзнагародаў" за 25ага. Ну добра. Плянавалі зьбірацца а 5ай гадзіне вечара. У 6:30 такі пад'ехалі дзьве апошнія дзяўчыны (і гэта для іх яшчэ ХУТКА:). Высьветлілася, што з 6-ці хаўчык узялі трое. Што ж, доўга душылі спазьніўшыхся дзяўчын, хаця яны й выжылі...
Пакуль ішлі да патрэбнага месца (а гэта месца было на выспе на тым вадасховішчы, а ісьці туды хвілін 30), вырашылі, чаму ж мы сабраліся. Высьветлілася, што сёньня Дзень Сьвятога Ніколі (бо ніхто ніколі б не згадзіўся на такое, каб ведаў, колькі трэба йсьці), Дзень растамана-пацыфіста (гэта ўжо я іх упэўніў, каб мяне не забілі:) ды дзень заснаваньня Рэспублікі НРМ. Апошней мы якраз тую выспу на Цняецы й абвесьцілі. Нават у будучай сталіцы Ёцавічы пабудавалі першы будынак (гл. мал. 2), толькі Дзяржаўнага Сьцяга НРМ не было, таму прыйшлося выкарыстаць сьцяг іншай краіны:) Дарэчы, так і не абралі гімн Рэспублікі. Варыянты былі Партызанская, Песьня Падземных Жыхароў, Нам Усім Гамон, Нацыя, Беларускі Шлях... Якія вашыя варыянты?!
Калі пачало цямнець, сталі-такі рабіць вогнішча. Высьветлілася, што сухіх галінак амаль няма. Затое знайшлі плантацыю нейкай траўкі, якая нажаль "не кУриццо" ды тым больш "не хАваеццо", але й добра гарыць. Забягаючы наперад, мы потым усю ноч "палявалі" на гэтую траўку:) А таксама для распальваньня вогнішча выкарысталі "Совецкую Белоруссію" (гл. мал. 4), што загадзя набылі (прадаўшчыца
ў кіёску прыфігела, але, калі патлумачылі навошта ЯНО нам, пасьмяялася). Сталі рабіць нешматлікі хаўчык. Сярод яго быў "Ралтон" на піве. Даўно ўжо пачуў пра гэты дэлікатэс, усё хацеў сам зрабіць. Смачна!
Таксама сярод хаўчыку была гарбата-кунілінгус. Не думайце нічога такога, назва ўзьнікла вельмі цікава. Справа ў тым, што шмат дзяўчын чамусьці ня ведаюць, що це таке - кунілінгус. Вось мы ім і сказалі, што тая расьліна, што стаіць у холе нашага Ліцэя (а стаіць там гібіскус aka суданская ружа aka каркадэ) гэта і ёсьць кунілінгус. Вось
яны й пілі гарбату з кунілінгусам, запіваючы яе півам. Дарэчы, адна дзяўчына такі даведалася, што ёй піва падабаецца:)
Потым я знайшоў у заплечніку плашч-намёт, які звычайна насілі савецкія памежнікі. Выглядае пагрозьліва. Вось да людзей і прыйшоў дух Курта Кабэйна (старая гісторыя, мяне так празвалі, калі я хацеў ісьці мачыць талкіеністак гітарай). Народ ужо нічому не зьдзіўляўся (гл. мал.6).
Хаця не. Зьдзіўляўся. Калі я пайшоў купацца. Тады было каля +5 ды моцны вецер. Заклікаў далучацца, адмовіліся. А што мне, вар'яту? Народ фотакўся са мной, як фоткаюцца з малпамі на курорце (гл. мал 7). [Прашу пана Хому не рэўнаваць - між намі з Марынай нічога такога, што ты падумаў, няма. Пакуль што. Не расслабляйся!]. Доўга прыйшлося людзям тлумачыць, што купацца было на халодна. На зьдзіўленыя твары глядзіце на мал. 8.
Чамусьці у 21:30 дзяўчыны такі вырашылі зьбегчы. Халодна ім стала. Прыйшлося адпусьціць. Даслаў зь імі двух хлопцаў (у краму за дагонкай), сам застаўся вартаваць вогнішча з трэцяй, якую, як я думаў, мы такі ўламалі застацца. Языкі стаміліся, таму 40 хвілін амаль моўчкі глядзелі на зоры. Дарэчы, сузор'е Вялікага МЕДВЕДа ўсю ноч як шалёнае насілася па небу й кожны раз мы яго знаходзілі ў новым месцы...
Калі хлопцы прыйшлі назад, яны зразумелі, што ня памятаюць, де мы:) Таму сталі араць пазыўныя "Дзяўчонка зь Беластока". Чуў бы гэта Хадановіч! Мы ім намагаліся як мага гучней адказаць чым-небудзь цэнзурным з матаў. Цэнзурных матаў не знайшлі (цікава, чаму?), таму сталі ім падпяваць. Праз кусты й уласныя маты яны ўсё ж дайшлі да нас. Хацелі пачаць тупа квасіць, але да іх дайшло, што набылі яны толькі трошкі піва:)
Прыкладна ў 23:30 апошняй дзяўчыне патэлефанавалі бацькі й сталі гнаць дадому. Прыйшлося адпусьціць. З падставы праводзіць яе ад нас змыўся шчэ адзін чалавек. Яго пісімістычны настрой можна заўважыць яшчэ на мал. 9. Хто здагадаецца, дзе ён, атрымае прыз:)
Вось і засталіся мы з Мікітам. Вырашылі ня спаць, бо надта халодна й няма аб каго грэцца. Ну не адно аб аднаго ж! Таму наламалі яшчэ "траўкі", ды, ня ведаю навошча, Мікіта зрубіў нейкае здохлае дрэўца, якое wszystko jedno было мокрае. Пачалі слухаць музыку з тэлефону. На маім было 400 метраў беларускай музыкі, але мала батарэі, таму кайф хутка абламаўся. Прыйшлося ўсю ноч абмяркоўваць палітычнае
жыцьцё краіны ды ўласнае жыцьцё пэўных асобаў:) Ды яшчэ назіраць за Вялікім МЕДВЕДам, які ўсё яшчэ насіўся па небу. Усю ноч дзесьці гаўкалі сабакі, хрукалі качкі ды мяўкалі крумкачы. Усе гэтыя гукі мы звалілі на шалёную птушку Одзірыдзідзіну.
Пад канец ночы ўсё (у тым ліку й пан Мікіта) зьмерзла. Калі я зьбіраў намёт і дастаў з яго штыры, празь якія ён павінен быў трымаць форму, ён так і застаўся СТАЯЦЬ. Доўга мацюгаліся на сабакаў ды на тых, хто скамунісьціў сонейка. Хоць і бяз сонца, але сабраліся й пайшлі. Людзі зьдзіўлена глядзелі на два брудныя неапахмялёныя целы, якія намагаліся страляць у іх цыгарэты. Самае крыўднае, што адзінае, што я выстрэліў, было "Мірскі Замак". Не, сам замак мне вельмі падабаецца, але цыгарэты жудасныя. Лепей ужо Беламор (канал, канает и будет канать!).
Ну, вось и фсё. Спадзяюся, ту би каньциньюд...
Дык што зь ідэяй пра 14-15?